การเข้าถึงนวัตกรรมของเกษตรกรไทย
ในรอบ 10
ปีที่ผ่านมาว่า นักวิจัยไทยได้ผลิตงานวิจัยออกมาถึง 4-5 แสนเรื่อง
แต่ไม่ได้เก็บรวบรวมไว้ที่เดียวกัน
เพื่อความสะดวกในการค้นคว้าพัฒนาเพื่อต่อยอดงานวิจัยในเชิงธุรกิจ (สุทธิพร, 2559) งานวิจัยที่เกี่ยวกับเรื่องข้าวของประเทศไทยเช่นกัน
รศ. ดร. พีรเดช ทองอำไพ อดีตผู้อำนวยการสำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (สวก.) ได้กล่าวในที่ประชุมสัมมนาเพื่อระดมความคิดเห็นในการพัฒนาโจทย์วิจัยการปรับตัวของชาวนาไทยฯ
เมื่อวันที่ 15 กันยายน 2559 ว่าประเทศไทยมีงานวิจัยด้านข้าวหมื่นกว่าเรื่อง
แต่ข้อมูลเหล่านั้นไม่ถึงมือชาวนา ทำอย่างไรให้ข้อมูลงานวิจัยที่เป็นนวัตกรรมให้ถึงมือชาวนา
หรือจากข้อมูลการสำรวจข้อมูลในระหว่างช่วงเดือนพฤศจิกายน ถึง ธันวคม
พ.ศ.2551 โดยมูลนิธิสายใยแผ่นดิน/กรีนเนท
พบงานวิจัยและนวัตกรรมเกี่ยวกับเกษตรอินทรีย์จำนวน 270 เรื่อง ซึ่งเป็นงานวิจัย-นวัตกรรมนับตั้งแต่ปี พ.ศ.2533 เป็นต้นมา รวมเป็นเวลา 19 ปี
งานวิจัย-นวัตกรรมเกษตรอินทรีย์ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในช่วงนับตั้งแต่ ปี พ.ศ.
2546 เป็นต้นมา โดยเฉลี่ยมีงานวิจัยประมาณ 20-30 เรื่องของงานวิจัยต่อปี
ยกเว้นในปี พ.ศ. 2547 ซึ่งมีจำนวนชิ้นงานวิจัยค่อนข้างมาก
ซึ่งเป็นงานวิจัยที่เกิดขึ้นจากโครงการนำร่องเกษตรยั่งยืนเพื่อเกษตรกรรายย่อย
ที่ดำเนินการโดยมูลนิธิเกษตรยั่งยืน
(ได้รับการสนับสนุนงบประมาณจากกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ราว 600 ล้านบาท
ในช่วงระหว่างปี พ.ศ. 2544-2546) แต่เป็นที่น่าสังเกตุว่า
ในช่วงหลังปี พ.ศ. 2548 ที่รัฐบาลได้อนุมัติงบประมาณกว่า 1,000
ล้านบาทให้กับหน่วยงานราชการต่างๆ ภายใต้กรอบโครงการ “วาระแห่งชาติ
เกษตรอินทรีย์” แต่ไม่ปรากฎว่ามีผลทำให้งานศึกษาวิจัย-นวัตกรรมเกษตรอินทรีย์เพิ่มขึ้นแต่อย่างใด หน่วยงานที่มีการผลิตงานวิจัย-นวัตกรรมเกษตรอินทรีย์มากที่สุดในช่วงที่ผ่านมา
คือ มหาวิทยาลัยและสถาบันการศึกษา ซึ่งเป็นผลงานที่ดำเนินการโดยสถาบันการศึกษา
(รวมทั้งนักศึกษาปริญญาโท-เอก และนักวิชาการ)
โดยมีการทำการศึกษาวิจัยมากกว่าครึ่งหนึ่งของงานวิจัย-นวัตกรรมในประเทศไทย (กรีนเนท,
2559) และจากหนังสือพิมพ์ไทยรัฐออนไลน์ เมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559
ได้พูดถึงงานวิจัย นวัตกรรมดีๆ ส่วนใหญ่อยู่บนหิ้ง หรือไม่ก็อยู่กับนายทุน
ไม่ถึงมือเกษตรกรตัวจริง สิ่งเหล่านี้อาจมีสาเหตุที่เกษตรกรเข้าถึงข้อมูลงานวิจัยที่อยู่บนเวปไซศ์ได้ยาก เนื่องจากต้องผ่านขั้นตอนหลายขั้นตอนที่จะเข้าไปเอาข้อมูลได้
แม้แต่นักวิชาการต้องการงานวิจัยมาใช้ในบางครั้งไม่สามารถทำได้เช่นกัน
ด้วยสาเหตุหลายประการ เช่น 1) วิธีการยุ่งยากซับซ้อนในการเข้าถึงฐานข้อมูล 2) เข้าไปแล้วไม่พบข้อมูล
3) ต้องจ่ายเงิน เป็นต้น นอกจากนี้ขาดหน่วยงานที่รวบรวมงานวิจัยหรือนวัตกรรมมาที่นำมาใช้ประโยชน์กับอาชีพเกษตรกรรม
เมื่อเวลาผ่านไปทำให้งานวิจัยนั้น ๆ ล้าสมัย
และประกอบกับนโยบายการเผยแพร่ผลงานวิจัยที่ต้องมีการเผยแพร่ในระดับนานาชาติ
ซึ่งส่วนใหญ่เป็นงานวิจัยที่มีคุณค่าถึงสามารถตีพิมพ์ในระดับนานาชาติได้
ทำให้เกษตรของประเทศไทยขาดโอกาสในการนำงานวิจัยนั้น ๆ มาใช้ประโยชน์ นอกจากนี้ในกระบวนการเรียนการสอนของสถาบันการศึกษาด้านการเกษตร
นวัตกรรมหรือเครื่องมือที่นำมาใช้กับการเรียนการสอน
ส่วนใหญ่เป็นเครื่องมีที่มีราคาสูง ยกตัวอย่าง เช่น รถแทรกเตอร์
หรือเครื่องทุ่นแรงในฟาร์ม เป็นเครื่องจักรกลขนาดใหญ่ ราคาสูง
เมื่อนักศึกษาสำเร็จการศึกษาออกไป
ไม่มีเงินที่จะซื้อเครื่องจักรกลเหล่านั้นมาประกอบอาชีพได้ เมื่อเปรียบเทียบกับประเทศญี่ปุ่น เกาหลี และไต้หวันที่มีเครื่องทุ่นแรงขนาดเล็กมาใช้กับภาคการเกษตรในราคาที่เกษตรกรมีกำลังซื้อ ดังนั้นในสถาบันการศึกษาที่สร้างกำลังคนภาคการเกษตรต้องคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้ที่สามารถนำเครื่องมือหรือเครื่องทุ่นแรง
หรือนวัตกรรมโรงเรือน
หรือนวัตกรรมที่เกี่ยวข้องกับการเกษตรที่มีราคาไม่สูงจนเกินไป
ที่นักศึกษาสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการประกอบอาชีพได้จริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น